نظر مدیران زن شهر شیراز درباره توانمندی مدیریتی زنان

اندیشمندان هنگام توجه به توانمندی‏های مدیریتی زنان در بیرون از منزل، از یک سو، به ورود طیف گسترده‏ای از زنان در نیروی کار و از سوی دیگر به تبعیض علیه زنان در اشغال پست‏های مدیریتی و موقعیت‏های قدرتمند سازمانی اشاره می نمایند. اگر چه اشتغال زنان در سازمان‏های کار بیرون از منزل را می توان به عنوان مدرک وقوع تغییر در نظر گرفت، ولی ایجاد فرصت‏هایی که آنها بتوانند قابلیت‏های مدیریتی خود را به نمایش بگذارند از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است و این امر نیازمند شناسایی و ارزیابی توانمندی‏های مدیریتی زنان است. در این پژوهش توانمندی مدیریتی زنان با روش کمی و کیفی در میان 172 نفر از زنان آموزش و پرورش، دانشگاه شیراز و علوم پزشکی شیراز که مشاغل مدیریتی را تجربه نموده‏اند، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در روش کمی از شاخص‏های برقراری ارتباط اجتماعی، اعتماد به نفس و خلاقیت استفاده شده است. در روش کیفی تفسیر زنان مورد مطالعه از ویژگی‏های مدیران زن توانمند، راه‏های رسیدن به این ویژگی‏های مدیریتی، ملاک‏های ارزیابی مدیر توانمند و شیوه‏های مساله‏یابی و حل مساله مورد توجه قرار گرفته است. یافته‏های این پژوهش نشان می‏دهد که اگر‏چه زنان مورد مطالعه از توانمندی مدیریتی نسبتاً بالائی (با توجه به ارزیابی خود ایشان) برخوردارند ولی بستر سازمانی و اجتماعی مناسب جهت توانمندسازی زنان به اندازه کافی وجود نداشته و دگرگونی و تحول در ساختار مدیریتی سازمان‏ها به نفع زنان به کندی انجام می‏شود.